وابسته

چون لب تشنه
 به لب آب
 چون خط و گیسو
 به کاغذ و تاب
 چون عکس کهنه
 به هم‌آغوشی قاب
 چون تن خسته
 به دستگیری خواب.

چون دست و پای ریشه
 به سینه‌ی خاک
 چون تارا
 به تاریکی بی‌باک
 چون گنه‌کرده
 به دستگیری جان‌پاک.

جویان توام
 بی‌ جا و بی نا
 مگذر ز من تنیده در تا
 رسوا منم
 رسوای رسوا!