درد تو درمان درد بی‌دواست درد تو درمان ندارد بی‌شفاست شام تو روشنگر هر تیره‌شام نور تو خاموشی هر روشناست نام بر خود می‌نگیری گرچه تو نام...

هر زمان دم می رود در عمق جان بازدم می آيد از يادت به آن تا نگاهم بر سرشتی می نشيند بی نشان تار و پودش نام تو بر خود فشان هر طرف کو می رود...